اثر تغذیۀ پتاسیم و بور بر برخی ویژگی های کمی و کیفی میوۀ انگور رقم ʻعسکریʼ

تغذیۀ بهینه از جمله مهم ترین عوامل مؤثر بر ویژگی های کمی و کیفی و زمان رسیدن میوۀ انگور است. به منظور افزایش کمیت و کیفیت میوۀ انگور رقم ‘عسکری’ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1390 در شهرکرد اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح کود سولفات پتاسیم (0، 300، 600 و 900 گرم به ازای هر درختچه) و چهار سطح کود اسید بوریک (0، 1000، 2000 و 3000 میلی گرم بر لیتر) بود. نتایج نشان داد که پتاسیم اثر معناداری بر عملکرد و اجزای آن داشت. سطوح مختلف سولفات پتاسیم و اسید بوریک موجب افزایش تعداد خوشه، وزن خوشه و طول و عرض خوشه و مواد جامد محلول شد. با افزایش پتاسیم، تعداد خوشه (به ترتیب 14، 18 و 25 عدد) و مواد جامد محلول (به ترتیب به مقدار 54/0، 45/1 و 53/1 درصد) نسبت به شاهد افزایش یافت. تیمارهای حاوی بور، تنها با غلظت 3 در هزار موحب افزایش معنا دار در میزان مواد جامد محلول میوه نسبت به شاهد شد. تیمار 900 گرم به ازای هر درختچه سولفات پتاسیم بیشترین میزان مواد جامد محلول (8/18) را داشت، درحالی که همین تیمار به بیشترین کاهش اسیدیتۀ میوه در مقایسه با شاهد منجر شد. تیمار اسید بوریک 3000 میلی گرم بر لیتر نیز سبب کاهش ph میوه ها به مقدار 3/0 واحد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تیمارهای تغذیه ای به ویژه سولفات پتاسیم رسیدن میوه را تسریع می کند و عملکرد و مقدار قند میوه را افزایش می دهد.